«Весна идет, весна несет души прекрасные порывы». Стихотворения наших читателей о любви

Зусім нядаўна прайшло шчаслівае свята – свята ўсіх закаханых у гонар святога Валянціна! З гэтай нагоды мы друкуем вершы, прысвечаныя сардэчным хваляванням, без якіх наша жыццё было б няпоўным. Нашу рубрыку прапаную пачаць з уласнага верша:

Я кахаю. Парыў не паменшае.
Гэта праўда, бо я не хлус.
Бо каханне за смерць страшнейшае,
Як патраціш здаровы глузд.
Закіпіць міліён мяцеліц
І ў пустэчу нутра падзе.
Што ж рабіць такім звар’яцелым
І вар’яцтва куды падзець?

Сведчаннем несмяротнасці такога пачуцця, як каханне, і нізка вершаў, змешчаная ў гэтым выпуску «Паэтычнага куфэрка». Тут адлюстраваны як радасць, так і горыч кахання, яго пошукі, а таксама вера ў тое, што каханне абавязкова сустрэнецца ў жыцці.

Петр Авраменко. Орша

Элегия

Дмитрий Волынец. Минск

***

Галина Горгун. Лунинец

О любви

Елена Костевич. Гродно

***

Светлана Краснова. Черёмушкино, Полоцкий район

Другая любовь

Юрась Мазалевич. Барановичи

Не бывает поздно

Инна Майорова-Миринова. Гомель

Ожидание

Микола Панасюк. Брест

Весна идет

Ольга Яковенко. Гомель

Песня

Вядучы рубрыкі Цімур Буйко