Пасхальное творчество авторов-инвалидов: делимся проникновенной подборкой стихотворений о Кресте, вере и Воскресении Христа

Сябры, і хоць Вялікдзень ужо мінуў, усё ж – Хрыстос уваскрос! Гэтую падзею немагчыма ўмясціць толькі ў адзін дзень. Нездарма ў хрысціян ёсць традыцыя вітаць адзін аднаго словамі: «Хрыстос уваскрос!» цягам сарака дзён пасля свята, тым самым нагадваючы, што дзякуючы Хрысту ў кожнага з нас ёсць будучыня і надзея, а жыццё не заканчваецца на зямлі, але працягнецца ў вечнасці.

Хочацца працытаваць радкі рускага паэта Паўла Пацехіна, які на мяжы ХІХ і ХХ стагоддзяў пісаў:

Все лица радостью сияют,
Сердца свободны от страстей…
Так чудодейственно влияют
Слова святые на людей!..
Христос Воскрес!..

О миг священный!..
О чудо, выше всех чудес,
Какие были во вселенной!..
Христос воскрес!
Христос воскрес!

Наступны выпуск «Паэтычнага куфэрака» прысвечаны разважанням аб Крыжы, веры, Пакутам і Уваскрасенню Хрыста.

Юрась Мазалевіч. Баранавічы

Імкніся чалавекам быць…

Быць чалавекам, а не звацца
Ад нараджэння і да скону,
Праўдзіва жыць, заўжды старацца
Не парушаць святых законаў.

Каб гэты свет усім быў мілы
І без граху пайсці ў вечнасць,
Няхай Гасподзь даруе сілы
Мець чалавеку чалавечнасць.

Ды дакараць усіх не трэба,
Каб у душы не стаць калекам.
Крывіць у кожным з нас патрэба
Быць, а не звацца чалавекам…

Як паратунак ад адчаю…

Матыў пакінутых мясцін

Гучыць праз песні ў напаміне
Сіротам зрынутых хацін,
Перасяленцаў па краіне.

Пяюць, бы плачуць ля магіл,
І брагінцы, і нараўлянцы.
Пяюць, нібы з апошніх сіл,
З радзімых месц жыцця выгнанцы.

Пагнаў пагібельны прагрэс
У белы свет з радзімай хаты,
Не кожны вынес гэты стрэс,
Нібыта сам быў вінаваты.

Пад гукі песен паўстае
Шчымліва вобраз роднай вёскі,
Дзе певень раніцай пяе
І будзяць рэхам адгалоскі.

Уклад жыцця сваёй зямлі,
Напеў адметны таго краю
І ў новых землях збераглі
Як паратунак ад адчаю…

Беларусь

Беларусь, ты мой сон і святло паднябёснае,
Што ліецца нібыта праз цемру вякоў.
Край зялёных дубраў і бярозаў бялёсых,
Валуноў старадаўніх, замшэлых з бакоў.

Па табе я заўсёды сумую бясконца,
Без цябе не бывае такога мяне.
Ты святло з вышыні, ты цяпло майго сонца,
Пуцяводны маяк у чужой старане.

Беларусь, я табою заўсёды галодны,
Я не кіну ніколі цябе ў бядзе.
Прычашчуся табою, ты хлеб мой надзённы,
Страх і сорам за грэх на калені падзе.

Да цябе, як да Мамы, імкнуся душою.
Шлях Сусвету заўжды да цябе прывядзе.
Ты мяне, як дзіця, закрываеш сабою,
Не пакінеш мяне нізашто і нідзе!

Надзея Парчук. Брэст

Чорны боль

Яшчэ б не адна наша вёска жыла,
Не знала б ні згубы, ні страты,
Калі б чорным болем бяда не прыйшла,
Рассеяўшы цэзій пракляты.

Рассыпала стронцый па роднай зямлі,
Атрутай лягла на абшары;
І ўсе дасягненні, што мы здабылі,
Згарэлі ў нябачным пажары.

Але Беларусь не зламаць у бядзе,
Таму зноў і зноў паўтараю:
Мацней за народ наш нямае людзей
І міласэрней нямае.

Геннадий Песчанский. Береза

Пасхальное

Относитесь с преданностью к вере,
И Христа любите своего,
И ходите в храм всегда с доверьем,
Отрешась на время от всего.

Воспевая Божии каноны,
Воспевайте веру в каждом дне,
Отдавая Господу поклоны,
Кайтесь наяву, а не во сне.

Вознося Христа в своих молитвах,
Возносите царствие Его
И своею верою открытой
Славьте в ней Отца вы своего.

Когда день пасхальный к нам приходит,
Как всегда, встречайте вы с душой.
С этим днем Господним дух восходит,
Принося надежду в мир земной!

Так встречайте Господа вы с песней
В этот праздник светлый и большой,
Говоря в ответ: «Христос воскресе!»,
Помня в днях об истине святой.

Предаваясь чувствами той вере,
Заповедям следуйте Его…
И ходите в храм всегда с доверьем,
В нем Христа вы славьте своего!

На закате

Пока мысли не угасают
И не уплывают мечты,
Все сердце слова собирает
Не ради какой красоты.
С душою пошепчется тихо –
И тут же строку выдает,
В которой не слышится лихо,
А музыка чувств лишь живет.

И большего в ней мне хотелось,
Чтоб радостней было душе!
И эта словесная зрелость
Теснилась куплетом уже.

А ночь еще не наступает,
Хоть лунный пятак в сон глядит…
И сон абажур мой качает,
Как будто уснуть мне велит.

Петр Авраменко. Орша

Оригами

Опустел мой покинутый двор.
Буря вырвала ясень с корнями.
Ночь раскинула темный шатер
Над лугами, лесами, полями.

Мастерю я всю ночь, словно вор,
Из бумаги узор с журавлями
И бросаю поделки в костер
Те, что сделал своими руками.

Время вынесло свой приговор.
Днем иль ночью? А впрочем, неважно.
Прямо к солнцу в небесный простор
Улетит мой журавлик бумажный.

От дождя затуманился взор.
Ночь шальная умылась слезами,
А рассвет обо мне память стер.
В грязной луже лежит оригами.

Ольга Чубарева. Минск

Каприз

Весна прекрасная осталась
В душе моей на каждый день.
Сегодня снег валит, какая жалость!
Грозит зимы оставить тень.

Ну что ж, зимы-то не осталось,
Весна звенит, весна бурлит.
А снег сегодня только шалость,
Зимы ушедшей запоздалость.

Тамара Гайко. Орша

Счастье жить любовью

Снова солнце – апрель синеокий!
Вновь, курлыча, летят журавли.
Благодатны земные истоки,
Лучше нет родимой земли.

Глаза открой, смотри, как зреют почки,
Ходи и свежим воздухом дыши.
Поэзия – не рифмы и не строчки,
А состояние твоей души.

Иду туда, где дремлют перелески,
Где тихий свет сливается с листвой.
И мне понятно, что душа хотела
Увидеть яркий лиственный узор.

Словно дома, в роще побываю,
И пускай сегодня нелегко,
Я любовью душу окрыляю,
Чтоб она летела высоко.

И будет небо между нами,
И я готова любви служить.
Господь укроет нас крылами,
Коль будем мы любовью жить.

Какое счастье жить любовью!
Она дарована Добром.
Светла и искренна с тобою
И в этом мире, и в ином!..

Мікола Панасюк. Брэст

Мой родны край

Світальнае сонца над родным Палессем.
Вясна абуджае зноў птушкай крылатай.
Ад Буга да Прыпяці, песня, ты лейся
І край услаўляй над бацькоўскаю хатай.

Красуе ўраджайна палеская ніва,
Да чыстых крыніц мы вышукваем сцежкі.
Жывіце багата, жывіце шчасліва,
Заўжды прыязджайце ў край Берасцейскі.

Мы хлеб здабывалі сахою і плугам,
Прайшлі праз пакуты і войнаў навалы.
І Белая Вежа, і крэпасць над Бугам
Ад ворага лютага нас ратавалі.

Вароты ў Еўропу ад шчырага сэрца
Шчасліваю доляй сябрам адчыняем.
І Дзень Перамогі, і нашы сустрэчы
Хай звонкаю песняй лунаюць над краем.

Вишневый сад

Полтысячи зернышек вишни
В благодатную почву легли.
Ни одно здесь не стало лишним,
Дождик с неба землю полил.

Усадьбу рой пчел охраняет
Под небом с зеленым шатром.
Село родное отдыха не знает,
Ждет поэта с улыбкой, книгой и пером.

Вядучая рубрыкі Ніна Казленя