Калі чалавек сам творца свайго лёсу: Дзмітрый з ДЦП вучыцца на праграміста і працуе ў раённай газеце

Нарадзіўся Дзмітрый Войтаў у невялікім аграгарадку Радомля Чавускага раёна. Пры нараджэнні хлопцу паставілі дыягназ – дзіцячы цэрэбральны параліч. У хлопца 2-я група інваліднасці. Раней яму было цяжка перасоўвацца нават па хаце. Але пасля аперацый і рэабілітацыі сітуацыя палепшылася. Зараз Дзмітрый, хоць і з палачкай, але рухаецца самастойна.

Шматлікія шпіталізацыі пачаліся, калі Дзіму споўнілася 8 гадоў. У хлопца выявілі дысплазію тазасцегнавых суставаў.

– Была верагоднасць таго, што я не буду хадзіць, – узгадвае хлопец. – Мне зрабілі аперацыю ў Магілёве, але пасля яе пачаліся ўскладненні. Дзесьці ў 13 гадоў я паехаў у РНПЦ траўматалогіі і артапедыі ў Мінск. Там урачы дапамаглі, самаадчуванне палепшылася. Асноўную частку рэабілітацыі я праходзіў у Магілёве, але ў 2019 годзе праз дапамогу спонсараў атрымалася з’ездзіць у рэабілітацыйны цэнтр у Анапу.

Дзмітрый наведваў звычайную сярэднюю школу ў Радомлі. У класе было 6 вучняў.

– Ніхто не звяртаў увагі на тое, што я кульгаю, – працягвае ён размову. – Школу я наведваў увесь час, акрамя дзён, калі ляжаў у гіпсе. Тады настаўнікі прыходзілі да мяне дадому. Але большую частку вучобы быў у школе разам з вучнямі. Мы і зараз сябруем.

“Засталося абараніць дыплом”

Вучыўся Дзіма выдатна. Таму пасля 11 класаў вырашыў і далей прадоўжыць навучанне, каб атрымаць спецыяльнасць.

– Марыў стаць ці юрыстам, ці праграмістам, – гаворыць ён. – Надумаўся паступаць у Магілёў. Але на час вучобы трэба было заставацца і жыць там. Ды нечакана гэтая праблема вырашылася сама па сабе. Якраз на той час у Магілёўскім дзяржаўным эканамічным прамыслова-тэхнічным каледжы на дыстанцыйнае навучанне набіралі эксперыментальную групу з людзей з інваліднасцю. Мне патэлефанавалі адтуль і прапанавалі далучыцца да гэтай групы. Я згадзіўся. Застаўся дома і вучуся дыстанцыйна. Ужо перайшоў на другую ступень навучання па прафесіі “Аператар ЭВМ”. Засталося абараніць дыпломную працу, і я атрымаю сярэдне-спецыяльную адукацыю па спецыяльнасці “Спецыяліст па праграмнаму забеспячэнню інфармацыйных тэхналогій”.

Падрабязней пра эскперыментальную групу ў Магілёўскім дзяржаўным эканамічным прамыслова-тэхнічным каледжы расказала выкладчык інфармацыйных тэхналогій каледжа, куратар адной з такіх груп Вікторыя Маркава:

– Першую такую групу мы набіралі ў 2019 годзе. Былі залічаны 8 вучняў з парушэннем апорна-рухальнага апарату. Усе яны праходзілі навучанне дома з выкарыстаннем дыстанцыйных тэхналогій. Гэта быў удалы вопыт, таму групы набіраюцца і зараз. На першай ступені навучэнцы за год атрымліваюць прафесію “Аператар ЭВМ 5 разраду”. Далей ёсць магчымасць паступіць на другі ўзровень і стаць тэхнікам-праграмістам. На першай ступені ўвесь вучэбны працэс – дыстанцыйны, на другой – трэба прыязджаць на выніковыя экзамены. Гэта бюджэтная форма навучання, таму пасля заканчэння каледжа – абавязковае размеркаванне. Мы дапамагаем такім выпускнікам з працаўладкаваннем. Узрост тых, хто хоча атрымаць прафесію ў нас, не абмежаваны. Напрыклад, разам з Дзімам у групе навучаецца мужчына, якому больш за 50 гадоў. З 2019 года ў нас налічваецца ўжо 4 групы для людзей з інваліднасцю, апошняя з якіх набіралася не толькі з жыхароў Магілёўскай вобласці, але і з усёй рэспублікі. У наступным годзе таксама будзе праходзіць набор.

“Іскра”

Пасля заканчэння каледжа Дзмітрый плануе атрымаць вышэйшую адукацыю, але яму трэба адпрацаваць размеркаванне. На гэты кошт хлопец не хвалюецца, бо ўжо знайшоў месца.

– У 2020 годзе да мяне прыехалі журналісты з раённай газеты “Іскра”, каб напісаць матэрыял да Міжнароднага дня інвалідаў, – успамінае Дзіма. – Тады карэспандэнт і ўбачыла, што я добра валодаю рознымі праграмамі тыпу PhotoShop, InDesign, Illustrator. Расказала пра гэта галоўнаму рэдактару. І мне прапанавалі пазаштатную працу ў рэдакцыі. Асноўным маім абавязкам было рыхтаваць тэматычныя мастацкія ілюстрацыі да святаў.

– Калі мы шукалі героя для матэрыялу, мы і падумаць не маглі, што Дзіма будзе нашым супрацоўнікам, – расказвае галоўны рэдактар газеты “Іскра” Наталля Шкрэдава. – Адразу ён працаваў пазаштатна, але затым звярнуўся з просьбай прайсці практыку. На той час была свабоднай вакансія рэдактара інтэрнэт-рэсурсу, таму я і прапанавала яму заключыць працоўную дамову. Мы пасадзейнічалі, каб хлопец атрымаў пакой у інтэрнаце на першым паверсе, і цяпер ён жыве ў Чавусах. Дзіма хутка вучыцца ўсяму, вельмі інцыятыўны і таленавіты. І, зразумела, чакаем яго размеркавання да нас, у рэдакцыю.

Як кажа сам хлопец, пераезд у райцэнтр яго не напужаў, наадварот, ён ацаніў самастойнае жыццё. У інтэрнаце яму ўсё да спадобы, але малады чалавек марыць пабудаваць і жыць ва ўласным доме.

– Мяне ўсё задавольвае, – прызнаецца Дзмітрый. – Працую з 8:00 раніцы да 16:00 гадзін. Грошай аднаму хапае. Пасля працы ў рэдакцыі працягваю займацца PhotoShop, мне гэта імпануе больш за ўсё. У 2020 годзе нават заняў першае месца на конкурсе WorldSkills Belarus у намінацыі InclusiveSkills (міжнародны некамерцыйны рух, мэтай якога з’яўляецца павышэнне статусу прафесійнай адукацыі і стандартаў прафесійнай падрыхтоўкі і кваліфікацыі ва ўсім свеце. – Заўв.аўт.) і выйграў планшэт. Таксама малюю на заказ блогерам атрыбутыку для іх відэа. У будучым мару працаваць на якую-небудзь буйную кампанію і жыць у ціхім гарадку, як нашы Чавусы.

Дарыя Галоўчыц

Фота chausynews.by

Самые интересные новости из жизни белорусов с инвалидностью в нашем Telegram-канале. Подписывайтесь!