«Хачу, каб мая дачка ганарылася сваім бацькам». Расказваем пра капітана беларускай зборной на летніх гульнях сурдлімпійцаў у Уфе Аляксандра Чарняка

Поддержи

Аляксандр Чарняк нарадзіўся ў невялікай вёсачцы Лагады, што ў Шчучынскім раёне Гродзенскай вобласці. Для бацькоў стала поўнай нечаканасцю, калі дактары выявілі ў хлопчыка парушэнне слыху. Аднак дыягназ не стаў перашкодай для лёсу маладога чалавека, які зараз жыве ў сталіцы, з’яўляецца чэмпіёнам Дэфлімпійскіх гульняў, шматразовым чэмпіёнам свету і Еўропы па лёгкай атлетыцы сярод інвалідаў па слыху, майстрам спорту міжнароднага класа. Як атрымалася пабудуваць паспяховую спартыўную кар’еру і аб чым марыць Аляксандр, – чытайце ў нашым матэрыяле.

«Хачу, каб мая дачка ганарылася сваім бацькам». Расказваем пра капітана беларускай зборной на летніх гульнях сурдлімпійцаў у Уфе Аляксандра Чарняка

“Чую дзесьці на 50 працэнтаў”

Па словах Аляксандра, немагчыма дакладна сказаць, што паўплывала на яго слых. Хутчэй за ўсё спадчыннасць, бо ў іх родзе ёсць сваякі з парушэннем слыху.

– Мяне аддалі ў гродзенскі сад для дзяцей з парушэннем слыху. Аднак я доўга там не прабыў. Вельмі сумаваў па бацьках і роднай хаце, – расказвае Аляксандр. – Дадому з Гродна трапляў только на выхадныя. Я чуў дзесьці на 50 працэнтаў, добра размаўляў, таму маці пайшла да дырэктара Пазнякоўскай школы ў нашай вёсцы (школа была закрыта 15 гадоў таму. – Заўв. аўт.) і прасіла, каб мяне залічылі ў звычайны клас да здаровых дзяцей. Дарэчы, ва ўсёй установе было ўсяго 43 вучні.


«Хачу, каб мая дачка ганарылася сваім бацькам». Расказваем пра капітана беларускай зборной на летніх гульнях сурдлімпійцаў у Уфе Аляксандра Чарняка

Кіраўніцтва сельскай школы пайшло насустрач, бо хлопец нядрэнна вучыўся і ладзіў з дзецьмі. Дзясяты і адзінаццаты клас Саша скончыў ужо у Ражанкаўскай сярэдняй школе – гэта прыкладна ў 10 кіламетрах ад роднай вескі.

Як кажа сам Аляксандр, у яго ніколі не ўзнікала праблем з наладжваннем кантакту з людзьмі. Ён носіць непрыкметны слыхавы апарат, таму адразу і не заўважыць, што ёсць парушэнне слыху. Хаця і былі выпадкі, калі некаторыя не разумелі яго гамонкі, лічылі, што перад імі іншаземец.

«Хачу, каб мая дачка ганарылася сваім бацькам». Расказваем пра капітана беларускай зборной на летніх гульнях сурдлімпійцаў у Уфе Аляксандра Чарняка

– Пасля заканчэння школы я паступіў у Гродзенскі дзяржаўны ўніверсітэт імя Янкі Купалы на факультэт інфарматыкі і матэматыкі. Скончыў яго і атрымаў спецыяльнасць “праграміст”.

“Выкладчык пачаў “уцягваць” у спорт”

У прафесійны спорт Аляксандр Чарняк прыйшоў у 22 гады, не маючы за плячыма ніякай сур’ёзнай лёгкаатлетычнай падрыхтоўкі.

– Я ніколі б не падумаў, што маё жыццё можа так скласціся, – усміхаецца Аляксандр. – Ва ўніверсітэце на занятках па спартыўнаму арыентаванню мяне заўважыў выкладчык Эдвард Ародзь. Калі праўда, не ведаю, чаму менавіта мяне. Спачатку я адлыньваў ад трэніровак, больш часу адводзіў вучобе. Але ўсё ж такі нейкая цяга да спорту была, хаця ніякія спартыўныя секцыі і гурткі я дагэтуль не наведваў. Пераломным момантам стала першае сур’ёзнае спаборніцтва.

Паказваючы добрыя вынікі на трэніроўках па спартыўнаму арыентаванню, Аляксандр вырашыў паўдзельнічаць у гарадскіх спаборніцтвах. І паспяхова.

«Хачу, каб мая дачка ганарылася сваім бацькам». Расказваем пра капітана беларускай зборной на летніх гульнях сурдлімпійцаў у Уфе Аляксандра Чарняка

– Я добра памятаю той дзень, – распавядае хлопец. – Гэта была дыстанцыя на 400 метраў, у якой я заняў 3-е месца. Пасля гэтага да мяне пачалі падыходзіць трэнеры па лёгкай атлетыцы і клікаць да сябе.

Аляксандр пачаў трэніравацца ў вядомай гродзенскай сямейнай пары – Іванны і Уладзіміра Храмавых, у якіх займаўся 4 гады. На жаль, трэнеры Прынёмання пайшлі з жыцця. Пасля гэтай трагедыі, у 2016 годдзе, Аляксандр вырашае пераехаць у Мінск, каб там знайсці блізкага па духу трэнера.

“Я не ведаў, што магу прымаць удзел у спаборніцтвах сярод людзей з парушэннем слыху”

У сталіцы Аляксандр трапіў да заслужанага трэнера Беларусі Вячаслава Іскакава, у якого займаўся каля 6 гадоў. Зараз яго трэніруе заслужаны майстар спорту Наталля Духнова.

«Хачу, каб мая дачка ганарылася сваім бацькам». Расказваем пра капітана беларускай зборной на летніх гульнях сурдлімпійцаў у Уфе Аляксандра Чарняка

– Да 2012 года я нават не ведаў, што магу прымаць удзел у спаборніцтвах сярод людзей з парушэннем слыху, – тлумачыць лёгкаатлет. – Я ўжо прызвычаіўся жыць сярод звычайных людзей. Калі ж мяне дапусцілі да інваспорту, я пачаў працаваць у гэтым напрамку.

Не сакрэт, што для кожнага спартсмена самае важнае спаборніцтва – алімпіяда. Дарэчы, Аляксандр Чарняк з’яўляецца пераможцам Дэфлімпійскіх гульняў у 2017 годзе на дыстанцыі 800 метраў і сярэбраным прызёрам на дыстанцыі 1500 метраў. А яшчэ і сусветным рэкардсменам на зімнім манежы ў 2023 годзе і рэкардсменам Еўропы на стадыёне летам 2022 года на дыстанцыі 800 метраў. Але, як прызнаецца лёгкаатлет, самым значным этапам для яго як спартсмена стаў чэмпіянат Еўропы ў 2015 годзе.

«Хачу, каб мая дачка ганарылася сваім бацькам». Расказваем пра капітана беларускай зборной на летніх гульнях сурдлімпійцаў у Уфе Аляксандра Чарняка

– Мая каронная дыстанцыя – 800 метраў, а на 1500 я бегаў горш, – прызнаецца малады чалавек. – Калі ехаў на чэмпіянат, не чакаў ад сябе высокіх вынікаў. Аднак вельмі хацеў паказаць свету, на што я здольны. І атрымаў перамогу! Гэта была фантастыка!

“Хочацца спаборнічаць з лепшымі”

У бягучым годзе на Летніх гульнях сурдлімпійцаў, якія праходзілі ў Уфе, Аляксандр у асабістых забегах на 800 і 1500 метраў заваяваў два залатыя медалі, апярэдзіўшы кенійскага спартсмена, які быў чэмпіёнам мінулых Дэфлімпійскіх гульняў у Бразіліі.

«Хачу, каб мая дачка ганарылася сваім бацькам». Расказваем пра капітана беларускай зборной на летніх гульнях сурдлімпійцаў у Уфе Аляксандра Чарняка

– З 2019 года ў мяне быў толькі адзін міжнародны старт: спачатку адмянялі спаборніцтвы з-за каранавірусу, затым – з-за санкцый, – кажа беларус. – Вядома, хочацца спаборнічаць з лепшымі спартсменамі з усяго свету. Але добра, што сёлета выпала магчымасць сустрэцца на стартах з расіянамі і кенійцамі. Лічу іх годнымі супернікамі.

Аляксандр Чарняк не толькі паспяхова праявіў себя на асабістых забегах. Ён быў яшчэ абраны капітанам беларускай зборнай.

«Хачу, каб мая дачка ганарылася сваім бацькам». Расказваем пра капітана беларускай зборной на летніх гульнях сурдлімпійцаў у Уфе Аляксандра Чарняка

– Было прыемна, што мне даверылі ўзначаліць каманду, – кажа ён. – Са свайго боку я стараўся быць прыкладам для іншых. Былі моманты, калі патрэбна было пагутарыць з тымі, хто ў сябе не да канца верыў, каб заматываваць перад стартам. Спадзяюся, што з гэтай задачай я справіўся. Дарэчы, жэставай мовай я не валодаю ў ідэале, бо ніколі не вучыўся гэтаму. Аднак, дзякуючы нашай зборнай, гутарку падтрымаць магу.

Жыццё пасля Летніх гульняў у Аляксандра не змянілася. Два разы на дзень – трэніроўка. А дома – жонка, дачка і сабачка коргі.

«Хачу, каб мая дачка ганарылася сваім бацькам». Расказваем пра капітана беларускай зборной на летніх гульнях сурдлімпійцаў у Уфе Аляксандра Чарняка

– Дачцэ нядаўна споўніўся годзік. Гэта наша радасць, – усміхаецца шчаслівы бацька. – З жонкай пазнаёміліся праз агульных знаёмых. І вось ужо разам 5 гадоў. Яна і дачка не маюць парушэнняў слыху, а мяне любяць такім, які я ёсць.

Сам Аляксандр лічыць сябе шчаслівым, але ніколі не перастае марыць.

– У меня дзве галоўныя мары. Першая – вельмі хачу, каб беларускіх спартсменаў дапусцілі да міжнародных спаборніцтваў. Другая – каб мая дачка ганарылася сваім бацькам і мела ўсё самае лепшае, – падводзіць вынік дэфлімпіец.

Дарыя Галоўчыц

Фота аўтара і з архіва Аляксандра Чарняка

 

 

Самые интересные новости из жизни белорусов с инвалидностью в нашем Telegram-канале. Подписывайтесь!

 

Присоединяйтесь к нам! Telegram Instagram Facebook Vk

Комментарии

Авторизуйтесь для комментирования

С 1 декабря 2018 г. вступил в силу новый закон о СМИ. Теперь интернет-ресурсы Беларуси обязаны идентифицировать комментаторов с привязкой к номеру телефона. Пожалуйста, зарегистрируйте или войдите в Ваш персональный аккаунт на нашем сайте.


Exit mobile version