«Асцярожна ландышы тулю…»

Сябры, сёння на нашай старонцы з’явіліся адразу два новыя аўтары. Яны пішуць па-рознаму, але іх сэрцы аднолькава чуйна адзываюцца на жыццё, на яго хараство і боль. Гэта і аб’ядноўвае іх, ды і ўсіх тых, хто пазірае на свет праз паэтычныя радкі. Як, напрыклад, зрабіла гэта Еўдакія Лось, напісаўшы пра многае ў нешматлікіх радках:

Белыя духмяныя званкі

Ландышамі хораша завуцца.

He ўтрымаеш – скоцяцца з рукі,

Аб зямлю малыя разаб’юцца.

Асцярожна ландышы тулю,

Да грудзей тулю лясную квецень

I лагодна слухаю зямлю –

Самую званчэйшую на свеце.

Вядучая рубрыкі Ніна КАЗЛЕНЯ

Сергей СТРЕЛЬНИКОВ

(д. Кирово Слуцкого района)

Муза

Залила весна талою водой,

И бегут, звеня, быстрые ручьи.

А жизнь летит, как облака,

Зовет с собою в небеса.

Молитву напою,

Тебя благотворю,

Улыбка тронет нежные уста.

Пусть муза прилетит, звеня.

Она так много значит для меня.

Твои прекрасные глаза

Свели меня с ума.

Всевышнего прошу:

«Спаси душу мою!

Дай силы и святой любви!»

И светлый ангел мой

Коснется вдруг крылом –

Укажет верный путь.

Марыя КАПІТУЛА

(в. Амговічы Слуцкага раёна)

Радкі аб маці

Няма чалавека дабрэй і мудрэй

За нашу матулю на свеце, здаецца.

Чым яе дзеці ад дому далей,

Тым горш баліць маміна сэрца.

Бяда ў дзіцяці – у матулі ўдвайне,

Дзеці ж аб гэтым часта не знаюць.

Матуля ў просьбе зноў Бога заве:

“Хай жа вас, дзеткі, беды мінаюць”.

Калі са здароўем у дзяцей нелады,

Калі к ім хвароба прыстала і мучыць,

Палову здароўя аддаць ім тады

Сэрца матулю вялікае вучыць.

А будзе дзіця ў вялікай дарозе

Далёка ад маці і роднага дома,

Матуліна сэрца тады ў трывозе –

На дапамогу зноў клікае Бога.

Доля матулі – цяжкая доля,

Не толькі тады, калі дзеці малыя.

Любяць дзеці каго ў сям’і болей?

Канешне, матулю –

З ёй не страшны беды любыя!

Андрей ВАДЕЦКИЙ

(Минск)

Летнее озеро

Другой берег

Сияет белым песком.

Ход катера.

Любовь на высотах

Машина между скал

К особняку стремится.

Рыцарский подвиг.

Мы едем с дачи

Жаркая машина.

Ты положила на плечо

Усталые волосы.

Белизна

Я бегу

К краю соляного поля.

Факел надежды.

Марина КРОТ

(Волковыск)

В доме родном

В доме родном

Обо всем мечтаю.

Семейным теплом

Сердце наполняю.

Рядышком с отцом

О злой судьбе забываю.

Маминым платком

Слезинки утираю.

Ярким цветком

В семье блистаю.

Нежности лучом

Боль расплавляю.

О доме родном

Молитву читаю.

Хранить семью

Творца умоляю.

Немощи мечом

Сражена бываю,

Но в гнезде родном

Крепость обретаю.

Іншыя вершы Марыі Капітулы і Андрэя Вадзецкага, а таксама творы Ганны Клімовіч і Уладзіміра Рудава чытайце ў друкаванай версіі газеты «Вместе!».